رجانیوز: امروز، 12 هزار و 450 روز از ربوده شدن امام موسی صدر در لیبی می گذرد. یعنی بیش از 35 سال. در بسیاری از کشورها، حتی کسانی که قتل عمد مرتکب شده اند را بعد از محاکمه، این اندازه در زندان نگه نمی دارند! اما امام موسی صدر چرا ربوده شد؟ چگونه ربوده شد؟ چه کسانی در ربوده شدن او دخیل بودند؟ آیا واقعا می توان گفت که ایشان زنده اند؟ چرا بعد از سقوط قذافی ایشان پیدا نشدند؟
اینها سؤالات مهمی است. ان شاء الله حتما در مطالبی دیگر، به صورت جداگانه به آنها و خصوصا به دلایل زنده بودن ایشان خواهیم پرداخت، اما آنچه در این مطلب مطمح نظر است، رویکردی است که رسانه های ما درباره این قضیه در پیش گرفته اند.
امام موسی صدر شخصیت مهمی است و مسائل مرتبط با سرنوشت ایشان ارزش خبری بالایی دارد و این موضوع وقتی با علاقه طبیعی ما به ایشان جمع می شود، بعضا متأسفانه موجب این می شود که اصحاب رسانه، هر خبری که راجع به ایشان در سطح جهان منتشر می شود را باز نشر دهند. از تعداد کلیک خوردن این خبرها هم می شود به میزان علاقه مندی مخاطبان به این موضوع پی برد. منتشر کنندگان این اخبار طبعا در انتشار آن ایرادی نمی بینند بلکه آن را در راستای رسالت حرفه ای خود می دانند، اما نکته در این بین، استثنایی بودن این قضیه است. ساده ترین دلیلش این است که نوع اخباری که ما منتشر می کنیم و تصوری که ما در مخاطبان درباره سرنوشت امام موسی صدر به وجود می آوریم، نتیجه مستقیمی در سرنوشت واقعی ایشان خوهد داشت.
خروج گروهک منافقین از فهرست گروه های تروریستی امریکا در حالی که با افزایش نفرت افکار عمومی ایران نسبت به دولت امریکا همراه بوده است، در یک طراحی حساب شده برای انتخابات سال 92 ریاست جمهوری طراحی شده و به نظر می رسد یکی از پوئن های دولت اوباما به اسرائیل پیش از انتخابات ریاست جمهوری امریکا باشد.